Tijdens een kampeerreis naar Kenia en Tanzania was fotografie de hele reis een issue. Het viel mij als reisbegeleider vanaf het begin af aan op dat iedereen veel foto’s maakten. Vooral tijdens de lange tochten per truck werd er te pas en te onpas gefotografeerd: de voorbijgangers, de huisjes langs de weg, de markten, juichende schoolkinderen, alles was interessant om de fotograferen. Het leek wel alsof mijn eerste briefing uit het geheugen verdwenen was. Hier heb ik het gehad over fotograferen: nooit zomaar foto’s maken zonder toestemming te vragen aan de mensen die je fotografeert. Zeker stammen als de Maasai en de Samburu zijn er niet van gediend om ongevraagd op de foto te worden gezet. Het gooien van stenen naar toeristenbusjes zijn hier het bewijs van. Het is dus zeker zaak om deze adviezen ter harte te nemen. Toen wij met de truck in het gebied van de Turkana en Samburu stammen kwamen, heb ik daarom nadrukkelijk herhaald geen foto’s uit de truck te maken. Dit was tegen het zere been van één van de vakantiegangers, die weigerde om te stoppen met foto’s maken. Zijn argumenten waren dat hij veel geld betaald had voor deze reis en vond het daarom belachelijk dat hij niet overal foto’s van mocht maken. Volgens hem was Kenia geen vrij land. Het was niet genoeg om foto’s te mogen maken in de Samburu en Maasai dorpen die we onderweg gingen bezoeken. Hij wilde zijn eigen gang gaan en niet op de vingers worden getikt door de reisbegeleider. De chauffeur, Tanzaniaan, en de kok, Keniaanse, wezen mij er herhaaldelijk op dat mensen foto’s maakten op plekken waar dit echt niet kon. Ondanks dat ik bleef herhalen om uit de truck geen foto’s te maken, was het lastig om de mensen in de groep hiervan te overtuigen. Toen we vlak voor Samburu Nationaal Park hout kochten van de Turkana stam, werden er foto’s gemaakt van de kinderen, die op hun beurt hier geld voor vroegen. Waar we ook stopten, mensen uit de groep deelden geld en snoepjes uit in ruil voor foto’s. Niet echt een gewenste situatie, want er was nauwelijks sprake van contact, het ging alleen maar om de foto’s enerzijds en het geld anderzijds.
Toeristen zien hun reis minder door eigen ogen dan door de lens van de camera. Echt beleven, voelen en ruiken is er vaak niet bij, alles moet vastgelegd worden op de foto en de film, dat is belangrijk. Deze ervaring bewijst dat fotografie een heikel onderwerp kan zijn tijdens een verre reis.